vrijdag 9 januari 2015

D-day

Gisteren was ik jarig, het was echter geen dag om over naar huis te schrijven......
Dat mijn avond nog vervelender zou worden had ik echter niet gedacht!

Gisteren was namelijk ook de bijeenkomst van Project15, de grote start zeg maar.
We werden aan elkaar voorgesteld, aan "de crew" die ons er doorheen gaat slepen en we maakten kennis met ons project. Wat gaat ons te wachten staan?

De avond werd gestart door Esmeé, de diëtiste van BeYou. Ze gaf ons uitleg over hoe project15 in elkaar steekt en wat ons schema van verdere bijeenkomsten zou zijn.
19-2-2015 is het eerste weegmoment al! Oh my.....
"Relax Babsjuh, dat is nog een aardig tijdje weg en je gaat hier gewoon de volle 100% voor dus dat komt helemaal goed", zei ik tegen mezelf. OK, I got this!

Daarna was de workshop voeding aan de beurt, gegeven door Esmeé.
Erg interessant, ik kan niet anders zeggen..... Tuurlijk een hoop dingen weet je wel, het is immers niet de eerste keer dat ik me verdiep in eten/voeding en wat het met je lichaam doet. Ik heb de nodige diëten al geprobeerd dus de grote lijnen wist ik, maar Esmeé had een heel duidelijk verhaal en de nodige handvaten om het dit keer anders aan te pakken. Wat voor mij een grote eye-opener was het volgende uit de presentatie;

Gewicht verliezen bestaat uit de volgende onderdelen;

Voeding 30%
Bewegen 30%
Rust 30% 
Omgevingsfactoren/erfelijkheid 10%

No way! Rust 30% ?!?! Ok, die had ik niet voorzien en bladerde stiekem al even door mijn agenda....Shit! Dat gaat misschien nog wel mijn grootste struikelblok worden :(
Tuurlijk, ik ben niet elke avond de hort op, maar echt tot rust komen en tijd voor mezelf vrij maken dat is lang geleden! Zelfs als ik in de hamam ben kan ik me nog niet volledig ontspannen omdat ik nog zo druk ben in mijn hoofd..... Dat moet dus anders! Heel verhelderend, dank je Esmeé

Daarna gingen we om de beurt de volgende dingen doen;

  • bloeddruk meting
  • 4-puntsmeting ( vet )
  • wegen/vetpercentage bepalen
  • foto moment :(
Na elke meting, kreeg je netjes uitleg over wat er nu net gedaan was en hoe je de cijfers moest/kan interpreteren. Fijn, want aan alleen getalletjes heb je niet zo veel

Bloeddruk, geen probleem - check!
4-puntsmeting, geen probleem, pijnlijk ( bedankt Guus! ) maar geen probleem - check!
wegen/vetpercentage bepalen, ik wist dat ik hier niet vrolijk van zou worden. Ik had mezelf geestelijk voorbereid op het feit dat de weegschaal hier een ander gewicht aan zou geven dan thuis dus ik ging op de weegschaal staan. Sander ( fitnessinstructeur bij BeYou ) schreef de getalletjes op en we gingen zitten. Ik scande snel met mijn ogen de getallen, toen Sander de getallen uit ging leggen en in een schema plaatste gebeurde het...... BAM! een rechtse directe zo op mijn linkerkaak, ik voelde me duizelig en misselijk worden en voelde de tranen in mijn ogen opwellen.....Wat er daarna allemaal verteld werd maak ik eigenlijk niet meer bewust mee. Het is net als in een film, je ziet de hoofdpersoon nog zitten en hoort vaag op de achtergrond nog dat er mensen tegen hem/haar praten. Zo voelde ik me...Het enige wat ik me er nog van herinner is 52,2 %
Mijn lijf, wat ik elke dag met me meedraag, bestaat voor 52,2 % uit vet, VET!!!

Als verpleegkundige hoefde Sander me niet veel te vertellen, ik weet dat het valt onder morbide obesitas, ik weet dat als ik zo doorga, ik op mijn 35e diabetes heb en misschien wel op mijn 50e bezwijk aan een hartinfarct, verdomme! Ik weet dat ik te zwaar ben, maar heb mezelf altijd wel aangepraat dat het wel meevalt, dat er nog meer mensen dikker zijn dan ik. Het was een mechanisme van mezelf om mezelf maar te kunnen accepteren. Wat heb ik gefaald.....52,2 %

Sander probeerde heel lief nog te zeggen dat we er nu aan gaan werken, maar vanaf dat moment komt er niks meer binnen. Ik bleef zitten en speelde alsof het geen verrassing was en dat we eraan gingen werken, maar van binnen huilde ik.

Het nemen van de foto ( waar ik zo tegenop zag ) deed me niks meer, als verdoofd doorliep ik de rest van het traject en reed naar huis. In de auto de ramen open om maar enigszins de concentratie bij het verkeer te houden.....
Thuisgekomen keek mijn man me aan en ik begon te huilen, heel hard te huilen. Ik loop naar de keuken en zet een kopje thee. Ik trek het keukenkastje open en staar ernaar. Verschrikt doe ik hem weer dicht.....
Wat er gebeurde kan ik niet uitleggen aan iemand die geen haat/liefde verhouding heeft met eten. Ik weet dat er in dat kastje iets ligt dat me meteen een goed gevoel kan geven, mij kan troosten op zo'n moment als nu, en ik haat het! Met alles in mijn lijf haat ik het, maar het lijkt mijn enige vriend op dit moment, het enige wat mij nu begrijpt en niet oordeelt. Boos, verward en verdrietig draai ik me om, pak mijn kopje thee en ga op de bank zitten, ik kan dit! Ik moet dit kunnen, voor mijn man, voor de kleine, ik moet sterk zijn nu...

Ik heb er bewust voor gekozen om erg open en eerlijk te zijn op mijn blog, ik zal er misschien best mee op mijn bek gaan, maar dit ben ik! Deal with it, dat moet ik ook.....
Ik had echt niet verwacht dat lijnen makkelijk gaat zijn, maar dit gevoel van verslagenheid MOEST ik van mezelf vastleggen om straks op een moeilijk moment nog eens na te lezen. Als ik het niet meer zie zitten moet ik dit kunnen teruglezen en denken;"ja het was even klote, maar kijk eens waar je nu bent Babs! Jij kunt dit!"

Vandaag, de morning after, voel ik me nog steeds een beetje verdoofd.....
Ik kom langzaam op gang en langzaam aan komt het besef dat ik niet meer terug kan. Ik moet dit doorzetten, het is nu niet meer alleen voor mezelf, maar ik moet dit voor de dierbaren om me heen.
De "crew" van BeYou gaat me helpen, stuk voor stuk lieve gasten die begrijpen dat het een rotperiode is, maar die je gemotiveerd proberen te houden. Die afspraken met je maken, en dat geeft moed. De zin is even weggezakt, maar die komt wel weer als ik gewoon ga beginnen....
Ik ben gisteren gigantisch tegen een muur opgeknalt, ben gevallen, voel me beurs,  maar ik sta nu weer op mijn beide benen, stap over de drempel en ga door!



Liefs, Babs

5 opmerkingen:

  1. Zit dit huilend te lezen. Ik zou het zo zelf op hebben kunnen schrijven. We gaan ervoor en als het even kan lekker samen trainen. Xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Meid die rot tijd ligt straks mijlen ver achter je. Vanaf nu gaat het alleen maar beter en wat een feest als dat percentage straks zakt en die broek te groot wordt enz enz. Dag 1 van je nieuwe leven is begonnen. You van do IT!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je wel Petronella, ik vind het fijn om te lezen dat ik hier niet alleen in sta, samen kunnen wij dit :)

    En dank Anoniem voor je lieve woorden!

    BeantwoordenVerwijderen