Lijnen.....!

Enige tijd geleden heb ik gezegd dat ik nooooooit meer ging lijnen.
Punt, klaar, uit, simpel..... Jammergenoeg is dat niet zo simpel als het lijkt.

Wat ik nu ga schrijven is niet heel filosofisch bedoeld ( mocht het zo overkomen ), maar is meer een uitleg over het waarom mijn blog de komende tijd wat anders vormgegeven zal zijn dan voorheen met enkel recepten.
Ik vind bloggen superleuk en ik heb genoeg inspiratie uit het dagelijks leven. Alleen met alle "grote" en "populaire" blogs momenteel is het voor een blogger zoals 'moi' niet altijd even leuk...
Ideeen worden gestolen ( tja het is internet, je houdt niemand tegen ) en er is niet altijd de tijd om een heel recept uit te werken....

Tijd om een klein stukje uit mijn leven te schrijven is er vaker wel en wees gerust recepten blijven er zeker komen, maar ik wil ook wat meer achter/over het persoontje Babs schrijven.... Wat doe ik zoal, waar eet ik graag ( recencies ) en wat houdt me een beetje bezig...
Dit zal niet iedereen even interessant gaan vinden, maar er is voor mij nu geen druk meer van het moeten.... This is me!

En momenteel is "me" bezig met lijnpoging 2.364,89?! In ieder geval niet mijn eerste en hoewel Rocco vorige keer goed is bevallen hou ik gewoon te veel van eten. Ik ben een echte foodjunk! Yup, that's right, I said it....I'm a junkie!!
Stap 1 van je probleem verhelpen is erkenning nietwaar?!

Deze keer heb ik me voorgenomen om met shakes gecombineerd met 'gezonde voeding' een heel eind te komen.... En ik heb mezelf een beloning in het vooruitzicht gesteld, niet geheel onbelangrijk :)

Dat doel is heel cliché een fijn avondje uit eten, maar hé ik ben en blijf een foodie en levensgenieter!
Ik wil me gezonder voelen maar nog wel het beste halen uit het leven wat erin zit samen met man en kind.....

Daar moet toch een balans in te vinden zijn?!

En geloof me het is niet dat ik een hekel aan mezelf heb, ik heb me leren accepteren hoe ik ben!
Ok, ik noem mezelf nog steeds 'stevig' terwijl ik dat station stiekem al gepasseerd ben en gewoon 'dik' ben, maar dat stukje van mij zit nog in de ontkenning :)
Ik vind mezelf een leuke meid, heb een geweldig gezinnetje, leuke baan, maar toch blijft het nog steeds aan me knagen wat als....?

Wat als ik slanker zou zijn? Zou het leven dan fijner zijn? Ja, ok het winkelen zou makkelijker zijn, maar dat is heel praktisch gedacht. Zou ik mijzelf een leuker persoon vinden?
Dat denk ik niet want dat stuk heb ik geaccepteerd...... Ik ben wie ik ben, ik hou van mezelf, heb genoeg mensen om me heen die ook van me houden, dus ik doe iets goed in ieder geval! Mensen zijn graag bij me....

Maar wat zorgt dan voor die drang naar 'slanker' zijn?!
Op dit moment is mijn lijnpoging voor mij puur een medisch iets, ik heb in mijn zwangerschap diabetes gehad en dus een groter risico om het nu alsnog definitief te krijgen. Ik werk in de zorg en heb alle narigheden goed genoeg gezien om dat niet te willen, ik wil gezond zijn voor mijn zoontje.

Maar ik blijf me dan toch af vragen of het stiekem ook niet te maken heeft met mijn zelfbeeld, de media of de mening van anderen.... Speelt dat ook mee of doe ik dit ( zoals ik echt geloof, of wil geloven ) voor mezelf?

Ik ben er nog niet uit, wie het weet, mag het zeggen!

Xx